Pisso-chin
Taraxacum officinale
Asteraceae Compositae
Àutri noum : Pisso-can, Pisso-au-lié, Mourre-pourcin, Cicourèio-de-prat, Engraisso-porc.
Noms en français : Pissenlit officinal, Dent de lion.
Descripcioun :Vaqui lou mai coumun di pisso-chin. L'avès segur recouneigu emé si fueio retaiado en rouseto sènso alo, soun cepoun espés, si flour soulitàri (coumpausado) en aut de si pecou boutis. Lis akène soun gris clar e li bratèio (un pau banarudo o noum) revessado sus la cambo. Sian revengu, après proun de chanjamen au noum latin d'óurigino dins aquéu group RUDERALIA.
Usanço :Ei bessai ço que se fai de miés dins l'ensalado champanello. Lou poudès culi tre li pluèio d'autouno e fin qu'en mai en mountagno. Lou pisso-chin èi vertuous contro li mau de fege, lou quiéu tapa e mai encaro. Oublidès pamens pas qu'èi diureti, lou pisso-chin.
Port : Erbo
Taio : 10 à 60 cm
Fueio : basalo
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Taraxacum
Famiho : Asteraceae
Famiho classico : Compositae
Tribu : Cichorieae
Ordre : Asterales
Coulour de la flour :
Jauno
Petalo : >5
Ø (o loungour) enflourejado : 2 à 3,5 cm
Flourido : Printèms
Autouno
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Remarco : Ensalado champanello
Mars à óutobre
Liò : Champ
- Prado umido
- Bos clar
Estànci : Mesoumediterran à Subaupen
Couroulougi : Éurasiatico-Cèntre-Ouèst
Ref. sc. : Taraxacum officinale F.H.Wigg., 1780
(= Taraxacum dens-leonis subsp. officinale (Lyons) Douin, 1923 )
Erbo-dis-escut
Thlaspi arvense
Brassicaceae Cruciferae
Àutri noum : Erbo-di-cènt-malautié, Escapo-dai, Erbo-dóu-Trounc.
Noms en français : Tabouret des champs, Monnoyère.
Descripcioun :L'erbo-dis-escut èi devengudo raro dins proun de relarg. Aquesto planto èi coumuno soulamen dins li prat e ermas de mountagno. Es eisado à recouneisse emé si gros fru ala qu'an douna lou noum poupulàri. Li fueio an d'auriheto pounchudo (fotò).
Usanço :Li fueio e li flour soun manjadisso en ensalado, soupo o en tian. Li grano an lou goust de l'aiet e se podon manja peréu. Èi vertuouso contro li fèbre, l'inflamacion, e ajudo à lucha contro l'infecioun (erbo-di-cènt-malautié).
Port : Erbo
Taio : 10 à 60 cm
Fueio : alterno
Tipe bioulougico : Teroufite
Cicle bioulougico : Planto de l'an
Gènre : Thlaspi
Famiho : Brassicaceae
Famiho classico : Cruciferae
Ordre : Brassicales
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : 4
Ø (o loungour) flour : 4 à 9 mm
Flourido : Printèms
- Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 0 à 2300 m
Aparado : Noun
Abriéu à juliet
Liò : Champ
- Ermas
Estànci : Mesoumediterran à Mountagnard
Couroulougi : Óurigino Asìo-Sud-Ouèst
Ref. sc. : Thlaspi arvense L., 1753